برای تزئین کلاس از شکل‌های شعار افلاتون استفاده کردم ولی بدون اینکه شعاری کنارش قرار بدم. از طرفی دیگه اسم افلاتون تو برنامه هفتگیشون اضافه کردم. از همان جلسه معارفه که برنامه هفتگیشون رو دریافت کردن سوالا شروع شد؟ در طول هفته هم بچه‌ها از هر معلمی که میرفت تو کلاسشون در مورد این موضوع جدید می پرسیدن. باعث شد بود تا ذهن معلمها هم درگیر بشه که این افلاتون چیه؟

تو زنگ علوم فهمیدم که بچه هام کاردستی درست کردنو خیلی دوست دارن. برای همین با اونکه طرح درس 1 کتاب افلاتون 4 انتخاب کرده بودم طرح درسمو تغییر دادمو طرح درس اول از کتاب 1 جایگزینش کردم.

شب قبل از اجرای برنامه به این فکر می کردم که چطور ارتباط بهتری برقرار کنم بین بچه ها و افلاتون. این ایده به ذهنم رسید که داستانو افلاتونو از زبون خود افلاتون برای بچه ها بگم. برای همین داستان افلاتونو به شکل نامه برای همه بچه ها نوشتم و قبل اومدنشون تو کلاس تو جا میزشون گذاشتم.

بعد خوندن نامه رفتیم سراغ درست کردن افلاتون با دست و ساخت تابلو. نکته قابل توجه تو کشیدن کمک بچه ها به هم بود. بعضیاشون که براشون سخت بود کشیدن دستشون اشتراکی میکشیدن. خلاقیاتاشون برای کشیدن افلاتون برام خیلی جذاب بود. بعد اینکه افلاتون کشیدن هرکسی با توجه به شکلی که کشیده بود قسمتی از شعارافلاتونو خوند. کلاسو خیلی فعال دیدم  مخصوصا تو کار گروهی که اوج این همکاریشون برای نصب افلاتونهاشون به تابلو افلاتون بود. برای عکس گرفتن دیر اقدام کردم ولی اونایی که گرفتمو براتون ارسال می کنم.

اولین بازخوردو موقع ورودم به کلاس دیدم. از اینکه افلاتونو با من داشتن تعجب کردم چون در طول هفته در برابر پرسشهاشون فقط لبخند زدم و سکوت کردم.

اول ساعت دو سه نفری ابراز می‌کردن که اصلا برای چی بدونیم افلاتون کیه؟ مگه مهمه ؟ و... ولی با روند کلاس جو اونها هم عوض شد. همگامی کلاس خیلی به چشم می اومد. احساس کردم کار گروهی‌رو دوست داشتن و آماده هستن که به افلاتون برای شناخت بهتر ما کمک کنن.

بازگشت به صفحه ی گزارش های مربیان