لِکدیس نوسانتارا (انستیتوی آموزش اسلامی و مطالعات اجتماعی)
مروری بر اجرای برنامه
لکدیس نوسانتارا برنامهی آموزش اجتماعی و مالی افلاتون برای کودکان و جوانان را در هفت ایالت اندونزی معرفی کرده است. بچههای افلاتون در مدارس ابتدایی و متوسطهی اسلامی نیز مثل مراکز آموزشی غیررسمی و سکولار مانند یتیمخانهها و پناهگاهها به فعالیتهای اجتماعی مانند اعانه و جمعآوری پول برای کودکان کمتر مرفه و اقدامات مالی مانند ساخت صنایع دستی و طراحی روی پارچه با هدف کمک به شناخت میراث فرهنگی و تواناییهای بالقوهی محلی میپردازند. در سال 2013 لکدیس جهت معرفی افلاتون به دانشآموزان بیش از 250 مدرسه در 6 ایالت با مقامات ادارهی آموزش اسلامی به توافق رسید.
سرمایهگذاری بر روی اقدام: لاپیس اندونزی و استفاده از مبالغ خرد برای اقدام مالی
برنامهی کمک آموزشی مدارس اسلامی (لاپیس) حاصل توافق مؤسسهی اوستاید (کمکهای استرالیا) و وزارت امور مذهبی اندونزی است که با هدف کاهش فقر از طریق توسعهی آموزش در مدارس منعقد گردید. برای اجرای افلاتون لاپیس تمامی هشت کتاب کار را به زبان باهاسای اندونزیایی ترجمه و بومی کرد. برنامهی توسط یکی از سازمانهای همکار اجرایی به نام لکدیس در حال اجراست. اقدام به عنوان یک موضوع مورد استقبال واقع شد، زیرا به دانشآموزان اجازه میداد فعالیتهای خودشان را مدیریت کنند. بچهها محصولات مختلفی را تولید کرده، به فروش رسانده و درآمد حاصله را به مدرسه اهدا نمودهاند. یکی از نتایج جانبی مثبت اقدام افزایش پشتیبانی جامعه از برنامهی افلاتون بود.
بعضی از این اقدامات مثل تولید جارو و خاکانداز در یک مدرسهی ابتدایی مستلزم به کارگیری مقادیر کمی وجه نقد بود. این ابتکار شامل 20 تا 30 دانشآموز بود که با استفاده از مواد بومی جارو و خاکانداز تولید کرده و به والدین و همسایگان فروختند. مواد بهکار رفته عموماً بدون هزینه بوده و مهارت لازم برای ساخت جارو نیز وجود داشت. به طور متوسط تعداد 10 تا 15 عدد جارو در هفته ساخته شده و به هر عدد به قیمت 3000 تا 5000 روپیه (معادل 0.26 تا 0.43 یورو) به فروش میرسید.
ابتکار دیگر مستلزم خرید مایحتاج از طرف سازمان جهت شروع و ادامهی اقدام بود. در اینجا بچهها درگیر پروژهی تخممرغِ شور بودند که در بین بچههای آسیایی رایج است. آنها تخممرغها را از منزل آورده، به آنها نمک اضافه کرده و در خلال ساعات بیکاری در مدرسه آنها را عمل آوردند. بچهها تخممرغهای فرآوریشده را به دیگر بچهها، والدین و همسایهها فروختند. مواد لازم برای نمکسود کردن و فرآوری (نمک و خاک) با استفاده از مبالغ خرد تأمینشده از سوی سازمان خریداری شد.
داستان امی: یک کارآفرین خلاق جوان
اسم من امی است. من 14سال دارم. من در کلاس 8 درس میخوانم. من دوست دارم روانشناسی بخوانم. پدر من به عنوان معلم قرآن در مالزیای غربی نزدیک سنگاپور کار میکند. والدین خیلی از دانشآموزان مدرسهی شبانهروزی من به عنوان کارگر ساختمانی یا معلم در خارج از کشور اشتغال دارند. من پارسال برنامهی افلاتون را آغاز کردم. پیش از افلاتون من از والدینم پول توی جیبی میگرفتم و به پسانداز توجه چندانی نداشتم. الان اوضاع فرق کرده. من در باشگاه نحوهی ساختن کاردستی را فراگرفتم. با استفاده از کاغذهای بازیافت شده لالههای تزئینی درست کرده و آنها را در جعبه چیده و با کمک دوستم لیا خانهها را درب به درب میروم و آنها را میفروشم.
داستان عزیزه: پسانداز و یاد گرفتن زبان انگلیسی برای دیدن کشورهای دیگر
اسم من عزیزه است. من 18 سال دارم و دانشآموز کلاس 11 هستم. من در جزیرهی مادورا، جاوهی شرقی اندونزی زندگی میکنم. من دو برادر کوچکتر دارم. پدر من در فرودگاه بینالمللی لومبوک بلیطفروشی میکند و مادرم در یک سالن آرایش کار میکند.
من در مدرسه به عنوان کمک تسهیلگر افلاتون کار میکنم. از سال 2009 به مدت 4 سال است که با افلاتون مشغول هستم. ما خیلی از برنامههای افلاتون را در مدرسهی خود انجام میدهیم: پسانداز برای ادامهی تحصیل، اعانه برای افراد نیازمند، ملاقات با ایتام و بیماران بستری در بیمارستانها که همیشه ملاقاتی ندارند. بخش موردعلاقهی من از افلاتون پسانداز و کار گروهی است. من بعد از شروع برنامهی افلاتون شاهد تغییرات مثبتی در همکلاسیهایم شدهام. خلاقیت و انضباط آنها بیشتر شده، دانشآموزان بیشتر اجتماعمحور شدهاند و پول خرج کردن آنها عقلانیتر انجام میشود.
در مورد سازمان همکار افلاتون
لکدیس نوسانتارا یک سازمان مردمنهاد (سمن) در سال 2000 با هدف ایجاد گرایش، دانش و مهارت در افراد جامعه تأسیس گردید. این مؤسسه در دو منطقه از اندونزی برنامههایی در زمینهی تربیت مربی، تحقیقات، کمکهای فنی، مؤسسهسازی و کنترل کیفیت در آموزش و خدمات اجتماعی در دست اقدام دارد. لکدیس برای اجرای برنامههای افلاتون از بارکلی و بانک امریکا پشتیبانی مالی دریافت میکند.