در این طرح درس سعی داشتم حس همدلی و انسان دوستی بین دانش آموزان بیشتر شود و دانش آموزان در برابر قضاوت عجولانه کمی صبر و شکیبایی داشته باشند و متوجه آثار بد دل شکستن نیز بشوند.

در ابتدا یک کاغذ بزرگ را روی دیوار چسباندم و از یکی از دانش‌آموزان خواستم جلوی کاغذ بایستد تا طرح اورا روی کاغذ بکشم. سپس دانش‌آموزان گروه‌گروه آن را طراحی و رنگ‌آمیزی کردند.آن طرح را به عنوان مهمان و همکلاسی جدیدشان معرفی کردم و اسمش را صبا گذاشتم. قبل از اینکه وارد بحث اصلی (صبا) بشوم از بچه‌ها سوالهایی پرسیدم. اینکه تا به حال شده به مدرسه یا خانه‌ی جدید بروند یا مجبور بشوند گروه دوستی خود را ترک و گروه جدیدی را برگزینند و مورد تمسخر و نامهربانی قرار گیرند؟

هرکدام از آنها پاسخ متفاوتی به سوالهای من دادند و شروع به صحبت از تجربیات خود کردند.

سپس تصویر صبا را روی تخته کلاس زدم و از آنها خواستم حرفی را از روی بدجنسی، به صبا بزنند.

با هر حرف آنها تکه‌ای از بدن صبا کنده و به آنها داده شد تا پس از معذرت‌خواهی تکه بدن صبا را سر جایش بچسبانند.

در نهایت توضیح داده شد آیا صبا همان صبای قبلی است یا آثار حرف های بدشان روی او مانده؟

دانش‌آموزان هم در این بحث شرکت کردند و برای آنها توضیح داده شد احساسات او آسیب‌دیده و ممکن است هیچوقت آثار آن از بین نرود.

در پایان کلاس با دیدن عکس‌العمل خوب دانش‌آموزان نسبت به این درس و ارتباطی که با آن برقرار کردند، انرژی گرفتم. چون این طرح درس برای کلاس‌های بالاتر است و به دلیل رفتارهای بد دانش‌آموزان با یکدیگر تصمیم گرفته شد این طرح درس اجرا شود که خدا رو شکر مفید بود.

برخی از دانش‌آموزان درمورد کارهای ناشایستی که تا به حال با دوستان یا اطرافیان خود داشتن به فکر فرو رفتند و بسیار ناراحت بودند... حتی بعضی از آنها برای هم نامه نوشتن و از یکدیگر دلجویی و معذرت‌خواهی کردند.

بازگشت به صفحه ی گزارش های مربیان